அக்காலத்தில் இயேசு படகேறி, கடலைக் கடந்து மீண்டும் மறு கரையை அடைந்ததும்
பெருந்திரளான மக்கள் அவரி டம் வந்து கூடினர். அவர் கடற்கரையில் இருந்தார்.
தொழு கைக்கூடத் தலைவர்களுள் ஒருவரான யாயிர் என்பவர் வந்து, அவரைக் கண்டு
அவரது காலில் விழுந்து, "என் மகள் சாகும் தறுவாயில் இருக்கிறாள். நீர்
வந்து அவள்மீது உம் கைகளை வையும். அப்போது அவள் நலம் பெற்றுப் பிழைத்துக்
கொள்வாள்'' என்று அவரை வருந்தி வேண்டி னார். இயேசுவும் அவருடன் சென்றார்.
பெருந்திரளான மக்கள் அவரை நெருக்கிக்கொண்டே பின்தொடர்ந்தனர்.
அப்போது
பன்னிரு ஆண்டுகளாய் இரத் தப்போக்கினால் வருந்திய பெண் ஒருவர் அங்கு
இருந்தார். அவர் மருத்துவர் பலரிடம் தமக்கு உள்ளதெல்லாம் செலவழித்தும் ஒரு
பயனும் அடையாமல் மிகவும் துன்பப்பட்டவர். அவர் நிலைமை வரவர மிகவும்
கேடுற்றது. அவர் இயேசுவைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டு, மக்கள்
கூட்டத்துக்கிடையில் அவருக்குப் பின்னால் வந்து, அவரது மேலுடையைத்
தொட்டார். ஏனெனில், "நான் அவருடைய ஆடையைத் தொட்டாலே நலம் பெறுவேன்'' என்று
அப்பெண் எண்ணிக்கொண்டார். தொட்ட உடனே அவருடைய இரத்தப்போக்கு
நின்றுபோயிற்று. அவ ரும் தம் நோய் நீங்கி, நலம் பெற்றதைத் தம் உடலில்
உணர்ந்தார். உடனே இயேசு தம்மிடமிருந்து வல்லமை வெளியேறியதைத் தம்முள்
உணர்ந்து மக்கள் கூட்டத்தைத் திரும்பிப் பார்த்து, "என் மேலுடையைத்
தொட்டவர் யார்?'' என்று கேட்டார். அதற்கு அவருடைய சீடர்கள் அவரிடம்,
"இம்மக்கள் கூட்டம் உம்மைச் சூழ்ந்து நெருக்குவதைக் கண்டும், 'என்னைத்
தொட்டவர் யார்?' என்கிறீரே!'' என்றார்கள். ஆனால் அவர் தம் மேலுடையைத் தொட்டவரைக் காணும்படி சுற்றிலும் திரும்பிப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். அப்போது
அப்பெண் தமக்கு நேர்ந்ததை அறிந்தவராய், அஞ்சி நடுங்கிக்கொண்டு, அவர்முன்
வந்து விழுந்து, நிகழ்ந்தது அனைத்தையும் அவரிடம் சொன்னார். இயேசு அவரிடம்,
"மகளே, உனது நம் பிக்கை உன்னைக் குணமாக்கிற்று. அமைதியுடன் போ. நீ நோய்
நீங்கி நலமாயிரு'' என்றார்.
அவர் தொடர்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தபோது,
தொழுகைக் கூடத் தலைவருடைய வீட்டிலி ருந்து ஆள்கள் வந்து, அவரிடம்,
"உம்முடைய மகள் இறந்துவிட்டாள். போதகரை ஏன் இன்னும் தொந்தரவு செய்கிறீர்?''
என்றார்கள். அவர்கள் சொன்னது இயேசுவின் காதில் விழுந்ததும், அவர்
தொழுகைக்கூடத் தலைவரிடம், "அஞ்சாதீர், நம்பிக்கையை மட்டும் விடாதீர்''
என்று கூறினார். அவர் பேதுரு, யாக்கோபு, யாக்கோபின் சகோதரரான யோவான்
ஆகியோரைத் தவிர வேறொருவரையும் தம்முடன் வரவிடவில்லை. அவர்கள் தொழுகைக்
கூடத் தலைவரின் வீட்டிற்குச் சென்றார்கள். அங்கே அமளியையும் மக்கள் அழுது
ஓல மிட்டுப் புலம்புவதையும் இயேசு கண்டார். அவர் உள்ளே சென்று, "ஏன் இந்த
அமளி? ஏன் இந்த அழுகை? சிறுமி இறக்கவில்லை, உறங்குகிறாள்'' என்றார்.
அவர்கள் அவரைப் பார்த்து நகைத்தார்கள். ஆனால் அவர் அனைவரையும் வெளியேற்றிய
பின், சிறுமியின் தந்தை யையும் தாயையும் தம்முடன் இருந்தவர்களையும்
கூட்டிக்கொண்டு, அச்சிறுமி இருந்த இடத்திற்குச் சென்றார். சிறுமியின்
கையைப் பிடித்து அவளிடம், "தலித்தா கூம்'' என்றார். அதற்கு, 'சிறுமி,
உனக்குச் சொல்லுகிறேன், எழுந்திடு' என்பது பொருள். உடனே அச்சிறுமி எழுந்து
நடந்தாள். அவள் பன்னிரண்டு வயது ஆனவள். மக்கள் பெரிதும் மலைத்துப்போய்
மெய்ம்மறந்து நின்றார்கள். "இதை யாருக்கும் தெரிவிக்கக் கூடாது'' என்று
அவர் அவர்க ளுக்குக் கண்டிப்பாய்க் கட்டளையிட்டார்; அவளுக்கு உணவு
கொடுக்கவும் சொன்னார்.
சிந்தனை:
இன்றைய நற்செய்தியில் இரத்தபோக்குடைய ஒரு பெண் தனது நம்பிக்கையால் குணம்
பெறுவதையும், இறந்துப்போன ஒரு சிறுமி அவளது தந்தையின் நம்பிக்கையால்
உயிர்த் தெழுந்ததையும் காண்கிறோம். இங்கே நலமளிக்கும் பணியை செய்பவர்
இறைமகன் இயேசுவே என்றாலும், அதற்கு காரணம் தொடர்புடையவர்களின் நம்பிக்கையே
என்பது தெளிவு. நாமும் முழு நம்பிக்கையோடு கடவுளை நாடிச் செல்லும்போது,
நமது நம்பிக்கை நம்மை நலமாக்கும். நமது நம்பிக்கை பிறரையும் நலமாக்கும்
போது, நாம் இயேசுவின் சிறந்த சாட்சிகளாக வாழ முடியும்.
